Parental responsibility in a cross-border context

SCHMUCKBILD + LOGO

INHALT

BREADCRUMB

Επίλυση πρακτικής υποθέσεως

 

Ας επανέλθουμε στο ζεύγος των Ισπανών Jack και Marilyn, που ζουν στις Κάτω Χώρες. Ας υποθέσουμε ότι εκκρεμεί ακόμη η διαδικασία διαζυγίου. Η M παίρνει μαζί της το παιδί τους, την Blossom, στην Ισπανία όπου επισκέπτονται συγγενείς. Ο J είχε συμφωνήσει για την επίσκεψη και η M του είχε πει ότι θα επέστρεφαν στις Κάτω Χώρες μετά από δύο εβδομάδες. Όμως, δεν επιστρέφουν όπως είχε προγραμματισθεί. Όταν ο J τηλεφωνεί στην M, εκείνη λέει ότι δεν αντέχει πια στις Κάτω Χώρες και ότι θα μείνει στην Ισπανία μαζί με την Blossom. Έχει αρχίσει να ψάχνει για διαμέρισμα και για σχολείο για την Blossom. Ισχυρίζεται ότι η Blossom είναι ευτυχισμένη στην Ισπανία.

Τι μπορεί να κάνει ο J;

Βήμα 1:

Ο J μπορεί να απευθυνθεί στην κεντρική αρχή των Κάτω Χωρών. Κάθε κράτος μέλος της ΕΕ έχει μια κεντρική αρχή που ασχολείται με τη διεθνή απαγωγή παιδιών. Τα στοιχεία επικοινωνίας των κεντρικών αρχών των κρατών μελών της ΕΕ είναι διαθέσιμα στον Δικαστικό Άτλαντα και στον ιστότοπο της Διάσκεψης της Χάγης για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο.
Ο J πρέπει να προσκομίσει ορισμένα έγγραφα.


Έγγραφα τα οποία οφείλει να προσκομίσει ο αιτών στην κεντρική αρχή:
  • Πληροφορίες που αφορούν την ταυτότητα του εγκαταλειφθέντος γονέα, του παιδιού και του γονέα απαγωγέα.
  • Την ημερομηνία γέννησης του παιδιού, εφόσον είναι δυνατό να παρασχεθεί.
  • Τους λόγους της αιτήσεως επιστροφής.
  • Κάθε διαθέσιμη πληροφορία που αφορά τον εντοπισμό του παιδιού και το πρόσωπο με το οποίο τεκμαίρεται ότι αυτό ευρίσκεται (εν προκειμένω, μπορεί να είναι συγγενείς της M στην Ισπανία).
(Άρθ. 8 της σύμβασης της Χάγης για την απαγωγή παιδιών)

Έγγραφα τα οποία μπορεί να προσκομίσει επιπλέον ο αιτών στην κεντρική αρχή:
  • Επικυρωμένο αντίγραφο της δικαστικής ή διοικητικής αποφάσεως ή της συμφωνίας σχετικά με το δικαίωμα επιμέλειας.
  • Πιστοποιητικό ή βεβαίωση από την κεντρική αρχή ή κάθε άλλη αρμόδια αρχή του κράτους της συνήθους διαμονής του παιδιού, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους αυτού.
  • Κάθε άλλο χρήσιμο στοιχείο ή έγγραφο.
(Άρθ. 8 της σύμβασης της Χάγης για την απαγωγή παιδιών)

Καθήκοντα των κεντρικών αρχών
  • Να παρέχουν πρακτική βοήθεια στον εγκαταλειφθέντα γονέα (τον γονέα του οποίου το παιδί απήχθη από τον άλλο γονέα, εν προκειμένω τον J). Οι κεντρικές αρχές θα υποδείξουν στον J ποια έγγραφα χρειάζεται κ.λπ.
  • Να παρέχουν βοήθεια για τον εντοπισμό του παιδιού εάν δεν είναι γνωστό πού βρίσκεται.
  • Να προλαμβάνουν νέους κινδύνους για το παιδί λαμβάνοντας προσωρινά μέτρα, εάν είναι απαραίτητο.
  • Να ανταλλάσσουν πληροφορίες σχετικά με την κοινωνική κατάσταση του παιδιού, όπου απαιτείται.
  • Να διαβιβάζουν την αίτηση στην κεντρική αρχή άλλου συμβαλλόμενου κράτους, εάν φαίνεται πιθανό το παιδί να βρίσκεται στο εν λόγω κράτος.
  • Να παρέχουν βοήθεια για τον φιλικό διακανονισμό της διαφοράς. Οι κεντρικές αρχές ορισμένων χωρών αναλαμβάνουν διαμεσολάβηση ή παραπέμπουν τους γονείς σε διαδικασία διαμεσολάβησης.
  • Να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τις συναφείς διατάξεις εθνικού δικαίου.
  • Να παρέχουν βοήθεια για την έναρξη δικαστικής διαδικασίας σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο γονέας απαγωγέας αρνείται να επιστρέψει εκουσίως το παιδί. Σε ορισμένες χώρες η κεντρική αρχή προσλαμβάνει δικηγόρο για τον σκοπό αυτόν. Σε άλλες χώρες η κεντρική αρχή ή κάποια άλλη κρατική αρχή μπορεί να παρέμβει στη διαδικασία.
  • Να διευκολύνουν την παροχή δικαστικής αρωγής, όπου απαιτείται.
  • Να παρέχουν βοήθεια για την εκτέλεση δικαστικής αποφάσεως για την επιστροφή του παιδιού.
  • Να ενημερώνουν το δικαστήριο στη χώρα της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού εάν έχει εκδοθεί απόφαση περί μη επιστροφής.
  • Να διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών της ΕΕ.
  • Να τηρούνται αμοιβαίως ενήμερες για την εφαρμογή της σύμβασης της Χάγης για την απαγωγή παιδιών και να συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο.
(Άρθ. 7, 9 και 10 της σύμβασης της Χάγης για την απαγωγή παιδιών· αιτιολογική σκέψη 25 και άρθρο 11, παράγραφος 6, άρθρο 54 και άρθρο 55 του νέου κανονισμού Βρυξέλλες II)